Cédric Raskin doet voor de derde keer op rij mee aan Tournée Minérale. Tijdens de campagne schrijft hij elke week een blog over zijn ervaringen.
Het sympathieke zangvogeltje dat je enthousiast een goede morgen toefluit. De gevelplant die met het krom gereden verkeersbord de schaduw vormt van een grappig oud mannetje. Het verlaten spookhuis op de hoek waar een zwak licht schijnt op de bovenste verdieping. De vergeten struik die zijn stugge twijgen door de afsluiting perst, er staan al vroege knoppen op.
Het zijn details die je pas ziet als je de fiets neemt naar het werk in plaats van de auto. Niet alleen veel aangenamer dan je vloekend vastrijden in de file. Je ervaart de weg die je elke dag heen en weer pendelt volledig anders. Ziet en hoort en ruikt zoveel meer dan wanneer je op automatische piloot voorbij bolt in je blikken cocon.
Hetzelfde met Tournée Minérale. Wat ik allemaal al heb ontdekt op amper drie weken tijd! Overdreven allitererende drankjes in een bistro waarvan ik dacht dat die enkel mochten besteld door linkse hipsters, veganisten of zwangere vrouwen. Keukenpret bij de bereiding van de officiële Tournée Minérale mocktail. Inclusief inzicht dat het recept écht niet meer chili behoeft dan aangegeven. De Kiwi Lime, de Délice, de Quatuor en de Red Anis, mijn voorlopige favoriet.
Echt héél héél gek
‘Jij bent echt heel gek’, besluit Elena. Ze is zes jaar, draagt onder haar paardenstaart een roze pyjama waar ze met plakband een zelf geknipt hartje aan heeft gekleefd. Ze heeft in kleurpotlood een grote tekening voor mij gemaakt, zit met een leesboek op mijn schoot maar vindt me wel gek. Want hoe kan je nu kraantjeswater lekkerder vinden dan gele limonade? Daar moet je echt wel héél héél gek voor zijn!
Voor gekke mensen heeft ze gelukkig een oplossing. Op haar blote voetjes trippelt ze naar de keuken, opent de hoge witte kast en haalt er een groot bol glas uit. ‘Een echt gek glas’, zegt ze beschouwend. Houdt het onder de kraan, droogt het voetje proper af en geeft het mij. Dit is nu al een jaar of drie geleden, sindsdien drink ik kraantjeswater nog altijd in een wijnglas.
Zomer in de winter
Je moet spaarzaam omspringen met drinkwater dus drink ik soms ook iets anders. Tegen de felle regenvlagen wapen ik me met dampende koppen heet appelsap met kaneel, kruidnagel en stukjes venkel en selder. Of ik sla de winter gewoon over. Dan zet ik Balkanmuziek op, surfgitaar van Dick Dale of een streepje wereldmuziek. Experimenteer met passievrucht, mango en ananas. Besef dat zelfs een rijpe avocado zich laat drinken als je het wat handig aanpakt.
Ik dronk mijn sinaasappelsap altijd puur. Intussen is in mij een ware Ottolenghi opgestaan. Of toch zeker een tv-chef van njam! tv. Dus combineer ik mijn royale portie ochtendvitaminen met andere ingrediënten. Ik googelde afgelopen weekend zelfs naar de gezondste sportdranken en overweeg de aankoop van een nieuwe sapcentrifuge. Oh help, ben ik aan het radicaliseren?
Duveltje Alex
Het was wind tegen dus ik fietste al enkele minuten achter hem. Toen we stopten voor het rood kon ik mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en vroeg het hem op de man af. Waarom hij op zijn nek, juist onder de netjes getrimde haargrens, een kleine tattoo heeft van een vol glas Duvel.
Alex is zijn naam en hij draagt in dit koude weer geen jas maar een rood houthakkershemd over zijn trui. Zijn zwarte haar is kortgeschoren en hij moest grinniken bij mijn vraag. De tattoo was een cadeau van zijn ex, die hem steeds haar kleine Duveltje noemde. Ze leerden elkaar kennen op café, ik mocht raden welke drank hen samenbracht. De relatie is nu meer dan tien jaar voorbij, Alex drinkt nog amper bier. Enkel het Duveltje en de herinnering blijven.
Niet dat hij er last van heeft. Het is echt bijzonder moeilijk om de achterkant van je nek te zien, zegt hij. Maar wat dan als hij een nieuw lief heeft? ‘Dan laat ik gewoon mijn haar terug groeien, net als vroeger, voor ik haar leerde kennen. Ik hoop alleen niet dat de vrouw van mijn leven Stella heet.’ Monkellach.
Het licht springt op groen, ik laat Alex voor me fietsen, kijk naar het Duveltje en besef: wat hou ik eigenlijk van deze Tournée Minérale.
Terug naar overzicht
