Cédric Raskin doet voor de derde keer op rij mee aan Tournée Minérale. Tijdens de campagne schrijft hij elke week een blog over zijn ervaringen.
Hij draagt nog zo’n vrolijke gilet, de barman kijkt wat sip. Bedroefd. De puntjes van zijn zwarte snor wijzen naar omlaag. Want het is weer allemaal voorbij. Al die fijne nuchtere klanten die op het einde van de avond welgemanierd hun rekening betaalden zonder die te betwisten. De glazen die stabiel op tafel bleven zonder geregeld tegen de grond te kletteren. Groezelige schotelvodden die niet voortdurend moesten bovengehaald. De voorraad frisdrank die uitzonderlijk uitgeput raakte, zelfs de bakken limoenschijfjes raakten leeg.
Maar het zit er op. Er moet aan de toog weer naar zatte verhalen geluisterd, vaak dezelfde, altijd opnieuw. Taxi’s moeten gebeld, sporadisch een ambulance, soms zelfs de politie. Jassen worden vergeten, paraplu’s, af en toe een gsm, een bos sleutels of een portemonnee. Luide gesprekken overstemmen de rustige muziek, het dronken geschater is terug. En in de urinoirs wordt weer creatief buiten de lijntjes gemikt, ondanks het doorzopen zwarte vliegje op het witte porselein.
Een zeemansbrevet voor het leven
Tournée Minérale was weer een succes. Wat een stevige zeemacht hebben we gevormd met wel 61.000 nuchtere zeebonken! En dan tellen we al die niet-geregistreerde illegale verstekelingen er niet eens bij. Ook ik werkte me op van onnozele dekzwabber tot fiere kapitein. Die zeemansbaard staat mij best, dus ik vaar nog anderhalve maand nuchter en gezwind door. Schip ahoi! Ik steek met mijn alcoholvrije tweemaster het Kanaal over naar Engeland, waar ik half april mijn eerste marathon loop.
Ontwenning evolueert snel naar gewenning. Nog steeds voel ik geen druppel aandrang om onder in het ruim de verstopte vaten whisky aan te snijden. Ik kan precies nog een poosje voort zonder booze of bier. Mijn Grote Drooglegging was dit jaar dan ook doortastender dan vorige edities. Met meer plezier, en daardoor ook meer impact. Ik behaalde een zeemansbrevet voor het leven.
Minder alcohol, meer plezier
Wellicht heeft dit te maken met mijn sportieve ambities. Ga je vier keer per week sporten, verlangt je lichaam vanzelf naar iets gezonders dan je traditionele tripel van het schap. Dat ik elke week mocht bloggen over mijn alcoholvrije avontuurtjes, helpt ook natuurlijk. Telkens opnieuw even stilstaan bij wat zo’n periode precies met je doet. Schrijven roept de ervaringen weer op om ze opnieuw te degusteren. Droog bewaren, koel schenken, genieten met mate.
Plezier is misschien nog het belangrijkste ingrediënt van de mocktail van het alcoholvrije succes. Niet alleen de lever bepaalt de koers die je vaart over de wilde baren. Of hoe je je schuit dapper laveert tussen de in alcohol gedrenkte eilandjes. Het is vooral het kopje onder die scheve kapiteinsmuts dat het zeilschip recht houdt. En dat kopje beleefde afgelopen maand enorm veel plezier aan zijn expeditie.
A brave old world
Dat was veel minder het geval bij vorige edities. Ik focuste toen te veel op wat ik een maand lang moest ontberen. Mocht me op restaurant geen glas suggestiewijn inschenken, tijdens de lenteprik geen frisse tripel op terras. Stoofvlees was taboe, geen druppel wijn in mijn bolognaisesaus.
Deze keer richtte ik me op wat er wél is. De onbekend zo onbeminde drankjes die soms niet eens de drankkaart halen. Websites vol recepten voor alternatieve mocktails, nuchtere wijsneuzen vol tips. Ik haalde mijn keukenapparaten van onder het stof en leerde dat je makkelijk complimenten scoort wanneer je gezonde kleurrijke drankjes serveert met crushed ice en druppels granaatappel. Zelfs al is het buiten nog zo koud.
Het lijkt wel alsof voor mij een nieuwe wereld is opengegaan. Maar dat is niet het geval. Ik heb gewoon de verborgen kantjes van de oude ontdekt en me in die hoekjes flink vermaakt. Ik raakte spontaan aan de praat met wildvreemde mensen, observeerde hobbydrinkers op café. Mixte eigen smoothies, spaarde geld uit, bracht de zomer in mijn glas. Sliep beter, was beter uitgerust, propte mijn energie in flauwe mopjes. Pronkte met mijn stralende huid op occasionele dates. Februari was echt een topmaand!
Ganzenveer en digitale flessenpost
Ook al heb ik nog heel wat zeemijlen voor de boeg, ik leg nu mijn ganzenveer neer. Ik heb ervan genoten elke week vanuit mijn kajuit mijn droge ervaringen te mogen delen via deze digitale flessenpost. Van andere piraten die me aanspraken over mijn bescheiden tekstjes, soms zelfs met een verdoken complimentje erbij. En ik ben vooral blij dat ik het plezier dat ik voorbije weken heb beleefd, heb mogen overbrengen. Dat mijn glimlach mogelijk die van anderen heeft aangestoken.
Ik stop nu mijn pluim weg, schroef mijn inktpot dicht en berg alles zorgvuldig op in een kistje, op een plank achter het kompas. Om het veilig te bewaren voor mijn opvolger die volgend jaar zijn februarimaand mag omzetten in nuchtere woorden. Voor alle nieuwbakken kapiteins, ervaren waterratten en droge landrotten die van deze Tournée Minérale een groot feest hebben gemaakt: ik hef mijn glas mineraalwater graag op jullie. Op een succesvolle doorvaart, een nuchtere kijk en vooral heel veel plezier in een gezond leven. Schol!
Terug naar overzicht
